hindistan`da bir sucu boynuna astığı uzun bir sopanın uçlarına taktığı iki büyük kova ile suu taşırmış

kovalardan biri çatlakmış
sağlam olan kova her seferinde ırmaktan patronun evine ulaşan uzun yolu dolu olarak tamamlarken, çatlak kova içine konan suyun sadece yarısını ulaştırabilirmiş
bu durum iki yıl boyunca böyle devam etmiş
sucu her seferinde patronun evine 1 buçuk kova su götürebilmiş
sağlam kova başarısıyla gurur duyarken çatlak kova görevinin sadece yarısını yerine getirebiliyor olmaktan utanç duyarmış
iki yılın sonunda bir gün çatlak kova ırmağın kıyısında sucuya seslenmiş:
-kendimden utanıyorum ve senden özür dilemek istiyorum
neden diye sormuş sucu ve kova cevap vermiş:
çünkü iki yıldır su taşıyorsun ve ben görevimi tam olarak yerine getiremediğim için sen bu kadar çalışmana rağmen emeğinin karşılığını tam olarak alamıyorsun
sucu şöyle demiş:
patronun evine dönerken yolun kenarındaki çiçekleri görmeni istiyorum
gerçekten de tepeyi tırmanırken çatlak kova patikanın yanındaki yabani çiçekleri ısıtan güneşi görmüş.
sucu kovaya sormuş:
-sadece senin tarafında çiçek olduğunu ve diğer kovanın tarafında hiç çiçek olmadığını fark ettin mi?
bunun sebebi benim senin kusurunu bilmem ve bundan yararlanmamdır. yolun bir tarafına çiçek tohumları ektim, iki yıldır bu çiçekleri toplayıp, patronumun masasını süsleyebildim. sen böyle olmasaydın; o evinde bu güzellikleri yaşayamayacaktı.

belkide hayatın anlamlarından birisi, kusurlarımızdan korkmak yerine, onları koruma yeteneğine sahip olmaktır